Τα κάλαντα του Λαζάρου είναι ένα έθιμο που κρατάει από την παραμονή του Σαββάτου του Λαζάρου μέχρι την Κυριακή των Βαΐων. Τα τραγουδούν οι «Λαζαρίνες», νεαρά κορίτσια που γυρνούν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας στολισμένα καλαθάκια με λουλούδια. Το έθιμο των Λαζαρίνων, εκτός από το ότι ανάγγελλε την Ανάσταση του Λαζάρου, ανάγγελλε και το ξύπνημα, την ανάσταση της φύσης και τον ερχομό της άνοιξης. Το έθιμο αυτό, κατά πολλούς, έχει αρχαίες ρίζες. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι ρίζες του εθίμου των Λαζαρίνων βρίσκονται στη γιορτή των αρχαίων Ανθεστηρίων. Άλλοι υποστηρίζουν ότι βρίσκονται στο θάνατο και την ανάσταση του Άδωνη και τέλος κάποιοι άλλοι στην άνοδο της Περσεφόνης κάθε άνοιξη στον επάνω κόσμο.

Ήρθ' ο Λάζαρος ήρθαν τα βάγια

Ήρθ' ο Κυριακή που τρώνε ψάρια

Να κοπιάσουμε στην εκκλησία

Για ν΄ ακούσουμε χρυσά βιβλία.

Βγάτε σας παρακαλούμε

Για να σας διηγηθούμε

Για να μάθετε τι εγίνει

Σήμερα στην Παλαιστίνη.

Σήμερα έρχετ' ο Χριστός

Ο επουράνιος θεός

Εις την πόλη Βηθανία

Μάρθα κλαίει και Μαρία.

Λάζαρον τον αδελφόν τους

Και πολύ αγαπητόν τους

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν

Και τον εμοιρολογούσαν.

Την ημέρα την Τετάρτη

Κίνησ' ο Χριστός για να ρθει

Και βγήκε η Μαρία

Έξω από τη Βηθανία.

Και μπρος Του γονυκλινεί

Και τους πόδας του φιλεί.

«Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,

δεν θα πέθαιν' αδελφός μου.

Μα και τώρα γω πιστεύω

Και καλότατα ηξεύρω,

Ότι δύνασ' αν θελήσεις

Και νεκρούς να αναστήσεις».

Λέγει: «Πίστευε Μαρία.

Άγωμεν εις τα μνημεία».

Τότε ο Χρηστός δακρύζει

Και τον Άδη φοβερίζει.

«Άδη, Τάρταρο και Χάρο,

Λάζαρον θε να σου πάρω.

Δεύρο έξω, Λάζαρέ μου,

Φίλε και αγαπητέ μου».

Λάζαρος απελυτρώθη

Ανεστήθη και σηκώθη,

Ζωντανός σαβανωμένος

Και με το κερί ζωμένος.

Πες μας, Λάζαρε τι είδες

Εις τον Άδη όπου πήγες;

-Είδα φόβους, είδα τρόμους

είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι

Να ξεπλύνω το φαρμάκι

Της καρδιάς, των χειλέων

Και να μη ρωτάτε πλέον.

Την ίδια μέρα οι νοικοκυρές πλάθουν τα «Λαζαράκια» ή «Λαζόνια», που είναι μικρά ψωμάκια πλασμένα σε σχήμα ανθρώπου. Η ζύμη περιέχει μέλι, καρύδια και σταφίδες. Το έθιμο λέει ότι όποιος δεν πλάσει Λαζαράκια, δεν θα χορτάσει ψωμί για όλο το χρόνο! Μάλιστα στην Κω οι αρραβωνιασμένες κοπέλες φτιάχνουν Λαζαράκια σε μεγάλο μέγεθος και αφού τα γεμίσουν με φρούτα και ξηρούς καρπούς, τα στέλνουν στον μέλλοντα σύζυγο τους.