Πριν από αρκετό καιρό, ήταν ένας χωρικός όπου είχε μια κατσίκα και έναν γάιδαρο. Επειδή ο χωρικός έδινε περισσότερη τροφή στο γάιδαρο, η κατσίκα ζήλεψε. Σκέφτηκε τότε ένα κόλπο, για να τον βγάλει από τη μέση και να τρώει αυτή όλο το φαγητό. Βάζοντας σε εφαρμογή το σχέδιό της, πήγε μια μέρα κοντά στον γάιδαρο και του είπε:
Ο γάιδαρος σκέφτηκε για λίγο αυτά που του είπε η κατσίκα και ύστερα τη ρώτησε με φωνή γεμάτη παράπονο:
Το σχέδιο της κατσίκας προχωρούσε όπως το είχε φανταστεί. Με φωνή γεμάτη συμπάθεια αποκρίθηκε στο γάιδαρο:
Ο γαϊδαράκος της ιστορίας μας δε φημιζόταν ιδιαίτερα για την εξυπνάδα του και έτσι μόλις άκουσε την κατσίκα αποφάσισε να κάνει πράξη αυτά που του πρότεινε. Την επόμενη μέρα, καθώς περπατούσε φορτωμένος, είδε στην άκρη του δρόμου ένα πολύ βαθύ λάκκο. Αρπάζοντας την ευκαιρία, δίνει ένα σάλτο και πηδάει μέσα στο λάκκο, που για κακή του τύχη στον πάτο ήταν γεμάτο πέτρες. Όπως ήταν φυσικό, ο συμπαθής γάιδαρος χτύπησε άσχημα.
Ο χωρικός βλέποντας το ζώο του χτυπημένο, φώναξε αμέσως τον κτηνίατρο, ο οποίος του είπε:
Κι έτσι έγινε. Η κατσίκα σφάχτηκε, ενώ ο γαιδαράκος γιατρεύτηκε και συνέχισε τη ζωή του. Μάλιστα, μερικοί λένε οτι ο χωρικός του έδινε να φάει και την μερίδα της κατσίκας.