Το Μικρό Καράβι: Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας

9:04:00 μ.μ.

Κάποτε ήταν ένας τζίτζικας κι ένας μέρμηγκας. Ο τζίτζικας είχε φτιάξει τη φωλιά του στα κλαδιά ενός δέντρου, ενώ ο μέρμηγκας στις ρίζες του. Ήταν καλοκαίρι και όταν ανέτειλε ο ήλιος, ο μέρμηγκας ξεκινούσε την εργασία του. Έβγαινε από τη φωλιά του και έψαχνε να βρει διάφορους σπόρους. Όταν έβρισκε κάποιον, τον φορτωνόταν στην πλάτη του και τον μετέφερε στη φωλιά του όπου τον αποθήκευε. Μερικές φορές οι σπόροι ήταν τόσο μεγάλοι που έπρεπε να τους κομματιάσει πριν τους μεταφέρει κι αυτό σήμαινε διπλάσιο κόπο για τον μέρμηγκα που εργαζόταν από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου.

Από την άλλη μεριά ο τζίτζικας ξυπνούσε αφού είχε σχεδόν μεσημεριάσει. Έβγαινε από τη φωλιά του και, αφού έτρωγε κάτι πρόχειρα, έπιανε το τραγούδι που μερικές φορές το συνέχιζε ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα. Εκτός από το να τρώει και να τραγουδάει δεν έκανε τίποτα άλλο όλη μέρα.

Έτσι περνούσαν οι μέρες η μία μετά την άλλη και ήρθε ο καιρός που έφυγε το καλοκαίρι και έδωσε τη θέση του στο φθινόπωρο. Ο ουρανός συννέφιασε, ψιλή βροχή άρχισε να πέφτει και τα φύλλα των δέντρων ένα ένα ξεράθηκαν και έπεσαν στη γη. Ο μέρμηγκας έχοντας αρκετές προμήθειες για να περάσει μέχρι την άνοιξη καθόταν και απολάμβανε τον ήχο που έκαναν οι σταγόνες της βροχής καθώς έπεφταν πάνω στα ξερά φύλλα. Ο τζίτζικας μάταια έψαχνε κάτι να φάει αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Μην αντέχοντας άλλο από την πείνα, πήγε στο γείτονά του τον μέρμηγκα και του είπε:

"Καλέ μου γείτονα, σε παρακαλώ δώσε μου κάτι να φάω! Όλα τα φύλλα έχουν ξεραθεί και δεν υπάρχει τροφή πουθενά. Πεινάω!".
"Καλά όλο το καλοκαίρι τι έκανες;" ρώτησε ο μέρμηγκας.
"Α! Το καλοκαίρι δεν πρόλαβα να μαζέψω τροφές. Είχα πολύ κέφι και τραγουδούσα όλη μέρα".
"Ε, αφού τραγουδούσες το καλοκαίρι, ήρθε τώρα ο καιρός να χορέψεις" είπε ο μέρμηγκας και ο τζίτζικας κατάλαβε τότε πόσο ανόητα είχε φερθεί, που δεν μάζευε κι αυτός τρόφιμα όσο ήταν ακόμα καιρός, μόνο περνούσε τις ώρες του διασκεδάζοντας.