Ένα κλασσικό ομαδικό παιχνίδι "της γειτονιάς", αφού όταν μαζεύονται πάρα πολλά παιδιά είναι το πιο διασκεδαστικό παιχνίδι που μπορούν να παίξουν!

Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ισάριθμες ομάδες και η κάθε ομάδα ορίζει την "αμπάριζά" της, δηλαδή το ορμητήριο από όπου ξεκινά, αντικριστά από την αμπάριζα της αντίπαλης ομάδας. Ταυτόχρονα, οι ομάδες ορίζουν και το χώρο της "φυλακής", του μέρους δηλαδή όπου υποχρεώνονται να περιμένουν όσοι έχουν "πιαστεί" μέχρι να απελευθερωθούν από κάποιο συμπαίκτη τους.

Συνήθως ο πιο θαρραλέος παίκτης από μια ομάδα ξεκινά πρώτος φωνάζοντας "παίρνω αμπάριζα και βγαίνω" και πηγαίνει προς την αντίπαλη ομάδα προκαλώντας τα μέλη της να τον κυνηγήσουν για να τον πιάσουν. Τότε κάποιος από την αντίπαλη ομάδα "παίρνει αμπάριζα" και τρέχει να τον πιάσει. Αν τον πιάσει, τον οδηγεί στη φυλακή της ομάδας του. Προσοχή! Ο τελευταίος που παίρνει αμπάριζα είναι αυτός που έχει το δικαίωμα του κυνηγού!

Παράδειγμα: Από την ομάδα Α ο Γιωργάκης παίρνει αμπάριζα και βγαίνει να προκαλέσει. Από την ομάδα Β ο Θανασάκης παίρνει αμπάριζα και βγαίνει να κυνηγήσει τον Γιωργάκη. Τότε ο Βαγγέλης της ομάδας Α παίρνει αμπάριζα για να κυνηγήσει τον Θανασάκη πριν αυτός πιάσει τον Γιωργάκη! Κάθε φορά λοιπόν ο τελευταίος που παίρνει αμπάριζα έχει δικαίωμα να κυνηγήσει όποιον αντίπαλο βρίσκεται στο πεδίο της μάχης.

Οι παίκτες που παίρνουν αμπάριζα και μπαίνουν στη μάχη, μπορούν να ξαναγυρίσουν στο ορμητήριό τους για να πάρουν πάλι αμπάριζα. Επίσης, όσο ένας παίκτης οδηγεί έναν αντίπαλο στη φυλακή, δεν μπορεί να "πιαστεί". Αν ένας παίκτης καταφέρει να πλησιάσει στη φυλακή όπου κρατούνται οι συμπαίκτες του, μπορεί να τους απελευθερώσει λέγοντας "φτου ξελεφτερία"!

Νικήτρια θεωρείται η ομάδα που θα πιάσει όλους τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας ή όταν ένας παίκτης καταφέρει να μπει, χωρίς να τον πιάσουν, στο ορμητήριο της αντίπαλης ομάδας.