Μια φορά ένα λιοντάρι κοιμότανε στη σπηλιά του. Είχε φάει αποβραδίς , ένα βόδι ολόκληρο, είχε πιει μπόλικο νερό και τώρα είχε βυθιστεί στον ύπνο βλέποντας όνειρα λιονταρίσια.

Ξαφνικά, ένιωσε στον ύπνο του κάτι να τον γαργαλάει πολύ ελαφρά πάνω στο κορμί του. Άνοιξε τα μάτια και τι να δει; Ήταν ένα ποντίκι!
Θύμωσε τότε το λιοντάρι που ένα τόσο ταπεινό και μικρούλικο ζωάκι τόλμησε να του χαλάσει την ησυχία του κι αρπάζοντάς το με το πόδι του, ετοιμάστηκε να το χάψει.
Αλλά το ποντίκι άρχισε να το παρακαλάει κλαίγοντας:
«Άφησέ με Βασιλιά μου να ζήσω κι εγώ μπορεί μια μέρα να σου ξεπληρώσω την καλοσύνη που θα μου κάνεις».

Το λιοντάρι που ήτανε χορτάτο και που κυριολεκτικά δεν μπορούσε να φάει άλλο γέλασε με τα λόγια που άκουσε και είπε:
«Σου χαρίζω τη ζωή, μόλο που ποτέ δε θα μπορούσες εσύ να με βοηθήσεις»!

Μια μέρα όμως το λιοντάρι έπεσε σε ένα λάκκο-παγίδα που είχαν ανοίξει κάποιοι κυνηγοί.
Αυτοί του έδεσαν τα πόδια με χοντρά σχοινιά και το άφησαν εκεί για να πάνε στο χωριό να φωνάξουν κι άλλους ανθρώπους για βοήθεια. Ήταν πολύ βαρύ για να το κουβαλήσουν μόνοι τους .

Ύστερα από λίγη ώρα, έτυχε να περνάει από εκείνο το σημείο ο ποντικός. Άκουσε τα βογγητά και κατέβηκε στο λάκκο όπου είδε δεμένο το λιοντάρι. Το γνώρισε αμέσως.
«Κάποτε μου χάρισες τη ζωή», του είπε. «Τώρα θα σου ξεπληρώσω την καλοσύνη σου και θα σε ελευθερώσω».
«Εσύ θα με ελευθερώσεις»; Ρώτησε απορώντας το λιοντάρι. «Πώς είναι δυνατόν»;
«Τώρα θα δεις», είπε το ποντίκι.

Κι άρχισε με τα σουβλερά του δόντια, να ροκανίζει τα χοντρά σχοινιά που έδεναν τα πόδια του λιονταριού. Ύστερα από 3-4 ώρες, τα σχοινιά ήταν κομμένα και το λιοντάρι μπόρεσε με ένα πήδημα να βγει έξω από το λάκκο.

«Σε ευχαριστώ πολύ»! Του είπε συγκινημένο το λιοντάρι.
«Σου είχα υποσχεθεί πως θα ξεπλήρωνα την καλοσύνη που μου έκανες και κράτησα την υπόσχεσή μου», αποκρίθηκε το ποντίκι.
«Τότε γέλασες μαζί μου, γιατί δεν πίστευες πως εγώ, ένα μικρό και αδύναμο ποντίκι, θα μπορούσα να βοηθήσω εσένα, το Βασιλιά των αγριμιών. Πρέπει να ξέρεις όμως, πως και οι πιο αδύναμοι μπορούν να ξεπληρώσουν το καλό που τους κάνουν οι δυνατότεροί τους»!